Lydia (alias) is na een zware periode van ruim 2 jaar eindelijk weer tevreden over zichzelf en haar verschijning.
Op vaderdag in 2010 heb ik een hersenbloeding gehad. Ik was toen 17 en mijn ouders waren net gescheiden. In eerste instantie zeiden de artsen dat het migraine aanvallen waren. Vooral mijn moeder was verbijsterd toen het tegendeel werd bewezen. Mijn hersenbloeding werd veroorzaakt door een adertje in de hersenen die daar niet hoor te zitten, cavernoom.
Na 2 grote en 7 kleine hersenbloedingen werd ik uiteindelijk in 2012 bestraald. Door het vele thuiszitten was ik veel aangekomen, 30 kg om precies te zijn. Niet alleen lichamelijk maar ook emotioneel deed dit veel met mij.
Na de bestralingen ben ik ook nog eens 100% arbeidsongeschikt verklaard
Twee jaar later leerde ik mijn vriend kennen. Vlak nadat hij met zijn vrienden op vakantie was geweest kwam ik erachter dat hij emotioneel vreemd is gegaan met een dunner meisje. Ik was er kapot van. Dit was namelijk niet het eerste vriendje die dit deed. Dat was de druppel. Er moest en zou wat veranderen.
Via de huisarts kreeg ik een verwijzing naar de obesitaskliniek in de buurt
Al snel volgde er een voorlichtingsavond en een intakegesprek. Hieruit bleek dat ik naar een medische psycholoog moest. Maar een week voordat dit plaats moest vinden, overleed mijn moeder. Ik was er kapot van. Mijn moeder was mijn beste vriendin, mijn alles. Ze was nog zo jong. Er werd longkanker bij haar werd geconstateerd en 7 maanden later was ze er niet meer. Ze mocht maar 62 jaar worden.
Volkomen begrijpelijk werd ik afgekeurd voor de operatie en doorverwezen naar de huisarts die mij moest helpen het overlijden van mijn moeder te verwerken. Mijn huisarts zou mij ook helpen met het verstandiger omgaan met voeding.
Lees ook: Ik ben ontrouw geweest
Na 8 maanden kon ik weer terug naar de medische psycholoog die mij dit keer wel groen licht gaf voor de gastric bypass operatie. Ik was ontzettend blij en super zenuwachtig voor alles wat mij te wachten stond. Mijn omgeving wist hoe graag ik dit wilde en was dan ook oprecht blij voor mij. Voor de operatie had ik nog een gesprek met de diëtiste en de chirurg. In juli vorig jaar ben ik dan eindelijk geopereerd.
De operatie viel mij zwaar tegen. Heel zwaar zelfs. Ik kwam heel slecht uit de narcose en ik had veel pijn. Een dag na de operatie mocht ik naar huis. En weer een dag later zat ik weer, samen met mijn vriend, bij de spoedeisende hulp vanwege ondraagbare pijn. Nadat ik een soort van morfine kreeg ging het wel wat beter.
Daar gaan we weer
Drie weken later leefde ik op soepstengels en soep omdat ik niets anders kon binnenhouden. Dit bleek te komen doordat het gat van mijn nieuwe maag naar de dunne darm aan het dichtgroeien was door littekenweefsel. Na 9 weken ben ik 3 keer onder een roesje geweest zodat het gat opgerekt kon worden. Daarna kon ik gelukkig weer alles eten en drinken. Na 5 weken rust ben ik vrijwilligerswerk gaan doen.
Lees ook: De zeldzame ziekte van Dyson
Nu zijn we 9 maanden verder en ben ik 50 kg lichter. Natuurlijk hebben de hersenbloedingen hun sporen achtergelaten. Zo is mijn korte geheugen niet echt indrukwekkend. Ik heb ook veel moeite met praten, met name de juiste woorden vinden vind ik lastig. En ik heb tegenwoordig migraine aanvallen. Heel vervelend maar ik heb ermee leren leven. Emotioneel is het nog wel een dingetje. Mentaal ben ik nog obesitas. Volgens mijn medische pycholoog kan het wel 10 jaar duren voor ik de nieuwe ik heb geaccepteertd.
Kortom, ik ben blij en tevreden, ook al heb ik nog een lange weg te gaan! Eindelijk kan ik weer de allerdaagse dingen doen zonder dat mensen mij nakijken. Ja, ik heb er hangend vel aan overgehouden maar dat neem ik op dit moment voor lief. Ik voel mij verlicht, letterlijk en figuurlijk.
- How to: Koffer a la Marie Kondo inpakken voor de vakantie - 2 januari 2025
- LEGO House Billund Denemarken: Home of The Brick tips en ervaring - 2 januari 2025
- Waterpark Lalandia Billund: Zwemmen bij The Aquadome tips en ervaringen - 2 januari 2025
Heftig, ik zou het zo naar vinden als mijn vriend vreemdgaat! En je vader en moeder echt erg… hopelijk kom je er weer snel bovenop
jeetje wat een resultaat, 50 kilo. Ongelofelijk. Fijn he dat zulke medische sprongen zijn gemaakt?!
Wat indrukwekkend. Ik ben er even stil van. Misschien wel vooral omdat ik er aan denk dit ook te doen…..
Jeetje wat een verhaal. Zo jong en dan dit allemaal mee moeten maken, dat is niet niks. Wow -50 kg. Ik snap dat dit ook mentaal een hele verandering voor je is. Heel veel sterkte en neem de tijd. Ik hoop dat de toekomst er wat mooier voor je uitziet.
Ik heb er even geen woorden voor. Zo jong en dit al moeten mee maken. Respect! Maar wat een resultaat heb je al geboekt, ongelofelijk! Ik hoop dat je er snel bovenop komt, maar na het lezen van dit verhaal heb ik daar wel vertrouwen in!
Klinkt heftig, en vind het mega knap dat je zoveel kwijt bent…ik twijfel zelf al een tijdje over zo’n operatie maar durf het niet x
Wat heb jij al veel meegemaakt. Maar je bent heel sterk, 50kg is echt indrukwekkend!
Wauw wat indrukwekkend! Knap zeg..