Elize (alias) en haar vriend waren nog niet toe aan kinderen. Het lot was daar niet mee eens. Een prachtig verhaal met een boodschap.
Mijn vriend vermoedde al een tijdje dat ik zwanger was. Maar aangezien ik netjes aan de pil was en weliswaar onregelmatig maar wel ongesteld werd, hield ik de kans klein. We waren er namelijk ook nog niet mee bezig. We waren er nog niet aan toe.
Terwijl ik op een vrije donderdagmiddag op de bank lag televisie te kijken werd ik vanuit het niets ontzettend misselijk. Zo misselijk dat ik naar de wc moest rennen. Daar schrok ik een beetje van. Zoiets had ik nog nooit meegemaakt. Ik kon het ook niet verklaren. Toen mijn vriend thuis kwam van zijn werk vertelde ik wat er was gebeurd. Voor zijn gevoel was ik zwanger. Hij stond erop dat ik een zwangerschapstest zou doen. De volgende dag was dat ook het eerste wat ik deed.
Ik schrok mij een ongeluk. Trillend op mijn benen belde ik mijn vriend op.
Het duurde maar een paar seconden of er verschenen twee dikke strepen. Ik schrok mij een ongeluk. Trillend op mijn benen belde ik mijn vriend op. Aangezien hij aan het werk was met zijn broertje en niet vrijuit kon praten, kon hij niet goed reageren. In de avond bespraken we onze twijfels. Misschien klopte de zwangerschapstest niet. Dat kwam immers ook voor. Ik kon helemaal niet zwanger zijn, ik was aan de pil!
Lees ook: Tienermoeders | Het verhaal van Cynthia
Het weekend duurde immens lang. Maandagochtend belde ik direct de huisarts op voor een afspraak. De volgende dag konden we al bij de gynaecoloog terecht. Heel fijn! Eenmaal in de wachtkamer duurde het uren voor wij aan de beurt waren. Althans voor ons gevoel. En toen werd mijn naam geroepen.
‘Gefeliciteerd, jullie zijn inderdaad zwanger.
Je bent alleen iets verder dan 8 weken. Meer als 3 keer 8 weken. ‘
Ik bleek gewoon al 24 weken zwanger en ik wist het niet. Nog erger, ik voelde het niet. Emotioneel deed dit veel met mij. Mijn menstruatie was nog steeds even onregelmatig als anders. De pil bleek verrassend genoeg onbetrouwbaar. Ik was niet moeier dan anders. Mijn gewicht was stabiel. Niet alleen mijn vriend en ik waren overdonderd, maar ook de gynaecoloog. Dit kwam hij niet vaak tegen.
Overdonderd, maar ook superblij verlieten we hand in hand het ziekenhuis.
Meteen werd er een 20-weken echo gedaan en werd er verteld dat we een gezond meisje krijgen. Overdonderd, maar ook superblij verlieten we hand in hand het ziekenhuis.
Onze familie en vrienden reageerden allemaal super enthousiast. Verbaasd maar blij, net als wij.
Inmiddels ben ik 33 weken zwanger. Mentaal en emotioneel was het even wennen, maar mijn vriend en ik zijn er ondertussen aan gewend. Alle zwangerschapskwaaltjes die ik de eerste helft niet had, heb ik nu dik en dwars. Ik ben enorm misselijk, erg moe en slaap ’s nachts heel slecht. En ja, nu kun je de dikke toeter duidelijk zien. Maar we zijn er klaar voor. We hebben ‘de verloren tijd’ ingehaald. De babykamer is klaar, de kraamhulp geregeld en zelfs de geboortekaartjes liggen klaar.
Nog een paar weken en dan mogen we eindelijk onze kleine verrassing in onze armen sluiten.
Wil jij ook anoniem je verhaal delen? mamadingen@gmail.com
- Recensie: De verdwenen steden 3: Het eeuwige vuur van Shannon Messenger - 28 november 2024
- Recensie: Fabulant 3: De strijd om het stelsel - 1 oktober 2024
- De juiste zitzak kiezen: het belang van de maat, vulling en stevigheid - 1 oktober 2024
Wat een verhaal. Je hoort het toch best regelmatig vind ik. Ik zou er zelf helemaal niks bij voor kunnen stellen .
Ik kwam bij de eerste zwangerschap er ook pas met 16 weken achter. Moest ook snel schakelen. Maar kwam uiteindelijke allemaal goed