Het verhaal van Tanja | Zwanger en diep in de schulden

Mijn man en ik zijn sinds 2003 samen. In 2013 besloten wij te trouwen. Mijn man was een zelfstandige ondernemer en ik werkte bij een woningcorporatie. We hadden het goed.

Op een gegeven moment kreeg ik te horen dat ik door reorganisatie nog maar 6 uur toegewezen kreeg. Nog niet eens een volledige dag werk. Daar kon ik niets mee. Ik was er dan ook absoluut niet mee eens. Helaas had ik geen poot om op te staan. Ik kon vertrekken uit vrije wil maar dan had ik nergens recht op.

Meer uit wanhoop ben ik, net als mijn man, verder gegaan als zelfstandige ondernemer. Toen ik na twee miskramen eindelijk zwanger werd dachten wij dat het leven ons weer toelachte. Helaas was dat van korte duur.

Allesbehalve een zorgeloze zwangerschap

Tijdens de termijnecho bleek onze baby een verdikte nekplooi van 7,1 centimeter te hebben. Ook was er geen maag- en blaasvulling en miste er een slagader in de navelstreng. Dit kon mogelijk wijzen op een syndroom of afwijkingen. Onze wereld stortte keihard in.

We kozen bewust niet voor een combinatietest, omdat we ons kind onder geen voorwaarden kwijt wilden. Wel besloten wij om in ieder geval wel verder te onderzoeken om voorbereid te zijn op wat ons te wachten staat. Twee dagen later zaten we al in het academisch ziekenhuis voor een echo.

Hier werd de constatering van de verloskundige nogmaals bevestigd. Alleen dachten ze in het ziekenhuis dat het hier niet om een levensvatbaar kindje gaat. Een keuze uit zwangerschapsbeëindiging of een vlokkentest werd ons aangeboden. We kozen voor de vlokkentest en Array-onderzoek, ook wel bekend als de chromosomenonderzoek. Hier kregen we dan eindelijk weer goed nieuws. Inmiddels was er wel een maag- en blaasvulling te zien en was de nekplooi ook bijna weg. Heel voorzichtig durfden we weer positief te denken.

De onzekerheid van een zelfstandige ondernemer

Als zelfstandige ondernemer vroeg ik een Zwangerschapsuitkering voor zelfstandigen bij het UWV aan. Omdat ik nog geen volledig jaar bezig was, kreeg ik amper €200. Dit met als resultaat dat er meer druk op mijn man kwam te liggen. Door de winterperiode waren er echter ook minder opdrachten. En namen onze financiële problemen steeds serieuzere vormen.

Kersverse ouders en de moeizame start

Op nieuwjaarsdag 2016 werd onze zoon geboren. Jammer genoeg verliep dit niet helemaal vlekkeloos. Hij werd met een vacuümpomp gehaald. Zijn ontstekingswaarde waren te hoog en ook zijn temperatuur bleef hoog. Het vermoeden van een hersenvliesontsteking werd met een ruggenprik bevestigd.

Zelf was ik veel bloed verloren en moest ik naar de operatiekamer. Onze zoon moest naar de kinderafdeling waar hij twee dagen lang twee verschillende antibioticakuren kreeg. Omdat ik zelf ook verpleegd moest worden en bloed transfusies nodig had kon ik niet bij mijn baby zijn. Gelukkig mochten wij hierna wel samen naar huis.

Eenmaal thuis bleek de kleine een huilbaby. Hij had niet alleen een koemelkallergie en reflux maar was ook extreem prikkelgevoelig. Het was alles behalve een makkelijke periode. Maar het werd makkelijk, gelukkig.

Toen hij 9 maanden oud was besloten mijn man en ik voor een tweede kind te gaan. Niet omdat we snel een tweede kind wilden, maar omdat het zoveel tijd kostte de eerste keer. Echter was ik nu direct zwanger.

Financieel hadden we het niet makkelijk
maar konden ons geluk niet op

Al snel bleek onze boekhouder twee jaar achter te lopen met aangiftes en besloot twee jaar in één keer in te dienen. Met als gevolg dat wij vier flinke aanslagen kregen die wij binnen een jaar moesten betalen. Iets wat absoluut niet ging.

Toen ik 4 maanden zwanger was wist ik mijn man eindelijk zover te krijgen dat hij naar een dermatoloog gaat voor de rare moedervlek in zijn nek. Al snel bleek het om een melanoom in het eerste stadium huidkanker te gaan. Gelukkig is deze op tijd verwijderd en waren er verder geen uitzaaiingen. Dat was wel mijn druppel. Hoeveel tegenslagen kun je aan? Ik stortte in.

Lees ook: Meer persoonlijke verhalen met een boodschap 

Mijn man vond een baan in loondienst. Dit zou voor meer stabiliteit zorgen. Hier moest hij een lange opleiding voor volgen. Zelf werk ik parttime als zelfstandige. Om allerlei redenen ging het financieel helemaal mis. Bijna dagelijks waren wij bezig met betalingsregelingen en incassobureaus. De angst voor de telefoon en brievenbus werd maar groter. Genieten van mijn tweede zwangerschap werd mij zo wel heel moeilijk gemaakt.

De geschiedenis herhaalt zich

Rond de 37 weken begon ik mijn ongeboren dochter steeds minder te voelen. Na een aantal keer weg te zijn gestuurd uit het ziekenhuis omdat er niets aan de hand zou zijn, werd ik een paar dagen later ingeleid. Echter verliep ook mijn tweede bevalling niet zonder problemen. Haar navelstreng zat te strak om haar nek. Het ging er nogal heftig aan toe in een kamer vol artsen en verplegers. Mijn dochter werd slap geboren. Door haar slechte bloeddoorstroming zat mijn baby onder de witte vlekken, kon niet zelfstandig ademen en haar bloeddruk was abnormaal laag.

Lees ook: Het verhaal van Eline | Getraumatiseerd door al het gehuil

Pas na 2 dagen was zij in staat zelfstandig te ademen. Wel moest ze 5 dagen lang antibiotica ontvangen door verhoogte ontstekkingswaarde.

Eenmaal thuis bleek ook zij reflux en koemelkallergie te hebben en was zij een huilbaby. Ook had ze een te hoge spierspanning.

Nu is de jonge dame 9 maanden oud en gaat het steeds beter. Haar reflux hebben we onder controle. Haar spierspanning neemt gelukkig ook af. Wel hebben we nog veel problemen met voeding maar ze voelt zich steeds beter. En daar gaat het uiteindelijk om.

De oudste kleine man is ondertussen 2. Dankzij therapie gaat het steeds beter wat betreft zijn prikkelgevoeligheid. Wel blijkt hij pinealiscyste, met vocht gevulde holte diep in de pijnakkelklier in de hersenen, te hebben. Op zijn motorische achterstand na wordt er verwacht dat dit onschuldig is. De kans dat hij gaat groeien is echter heel klein. Zeker doen we helaas niet. En die onzekerheid zorgt voor ontzettend veel stress.

Om hulp vragen is geen teken van zwakte

In oktober vorig jaar besloten we hulp in te schakelen van de Schuldsanering. Het voelt enorm als falen. Wij schamen ons kapot. Maar we worden er goed geholpen. De dreigbrieven en telefoontjes missen we absoluut niet. Ook al wordt het 3 jaar lang aanpoten, dit geeft zoveel rust. Maar we weten waar we het voor doen. Straks schuldvrij genieten van ons leventje is iets waar wij heel erg naar uitkijken.

We hebben samen veel meegemaakt de afgelopen 3 jaar. Het was ook alles behalve makkelijk voor onze relatie. Maar ik ben blij dat we niet hebben opgegeven en er samen voor zijn blijven vechten.

Mocht je je herkennen in ons verhaal, schaam je vooral niet. Zoek en accepteer hulp voor je schulden. Die mensen zijn er om je te helpen. En je bent echt niet de enige. Dus zet je trots opzij en schakel hulp in. Alleen zo gaat er echt iets positief veranderen en kom je uit de geldproblemen.

Mocht jij ook je verhaal (anoniem) willen delen, neem dan contact met mij op via het contactformulier.

• Over
• Laatste berichten

Redactie

Deze ambitieuze duizendpoot is de oprichtster van MamaPlaneet, getrouwd en mama van 2 prinsesjes. Na jarenlang met kinderen te hebben gewerkt, heeft ze in de opvoeding haar grootste passie gevonden. Verder heeft ze de meest uiteenlopende liefdes voor onder andere lezen, spelend leren en reizen.

Laatste berichten van Redactie (alles zien)

• Recensie: De verdwenen steden 3: Het eeuwige vuur van Shannon Messenger - 28 november 2024
• Recensie: Fabulant 3: De strijd om het stelsel - 1 oktober 2024
• De juiste zitzak kiezen: het belang van de maat, vulling en stevigheid - 1 oktober 2024