Het verhaal van Taya | En toen had ik een genderkind

Je bent zwanger en hebt een twintig weken echo. “Wil je weten wat het wordt?” Wij wilden dat wel weten. Dat leek ons wel leuk. Mijn oudste dochter (toen 12) was mee. Ze gaf aan graag een zusje te willen. Mij leek een meisje ook wel leuk, naast onze oudste zoon.  Maar ik had ook een visioen gehad.  Twee mannetjes in de zandbak, ruziënd om een autootje dus ik had er een hard hoofd in. “Ik heb het gezien hoor, het wordt een jongetje!”, zei de radiologe.  Tegen mijn enigszins teleurgestelde dochter zei mijn man: “Wie weet is hij hartstikke homo, heb je toch nog een soort van zusje.”

Wat we toen nog niet konden vermoeden is dat mijn man gelijk kon hebben. Ik beviel van een gezonde zoon, en mijn denkbeeld van jongetjes in de zandbak leek behoorlijk uit te komen. Ze konden goed ruziën, mijn zonen, en ons huis was soms één wervelwind van uitgesproken jongetjes gedrag, als ze schaterlachend elkaar achterna zaten met rubber zwaarden.

Toch was onze jongste anders dan mijn andere zoon. Toen hij drie was viste hij vol blijdschap een jurk op uit de verkleedkist van de bieb. “Kijk, mam, ik ben een ballerina!” We kochten voor hem een verkleedjurk van Elsa, zijn favoriete sneeuwkoningin, want verkleden is tenslotte voor iedereen.

Mama, ik ga meisje worden

Toch is verkleden niet helemaal écht voor iedereen. Al gauw werd, vooral voor Sky, pijnlijk duidelijk dat meisjes wel een superman pak aan mogen, maar jongetjes niet een prinsessenjurk. Er was een periode dat hij zijn jurk alleen maar binnen aan wilde, omdat hij buiten alle blikken op zich gericht voelde. “Mama, ik ga meisje worden.” Zei hij op een ochtend ernstig toen hij bij ons in bed kwam knuffelen (een ochtendritueel wat ik elke ouder aan zou raden, je wekker eerder zetten en eerst wakker worden met je kind in je armen, voor je de buitenwereld tegemoet treedt). “Als ik een meisje ben kan ik altijd een jurk aan en lacht niemand me ooit nog uit als ik nagellak heb.” Mijn hart brak.

Iedereen wil dat zijn kind gelukkig is. Geen enkele ouder wil voor zijn kind moeilijke tijden, en dat was nu precies wat wij hadden met onze Sky. Natuurlijk legden we hem uit dat kinderen mogen dragen waar ze zich prettig bij voelen, ook als dat een jurk is, en dat wij met school, pesters, en weet ik wie zouden gaan praten om ervoor te zorgen dat ons kind mocht zijn wie hij wilde zijn. Het leek iets te helpen. Hij durfde de jurk weer overal te dragen en vroeg zelfs om een échte jurk die hij naar school aan mocht. Dat moment blijft me bij, die dag, dat ik in de winkel sta om een rokje uit te zoeken voor mijn zoon. Het voelde alsof alle ogen op me gericht waren, en iedereen een mening had over wat ik daar stond te doen. Terwijl ik eigenlijk zelf vond dat het de normaalste zaak van de wereld zou moeten zijn dat ik voor mijn kind ging kopen wat hij het liefste wilde.

Lees ook: Inkleurjurk | Draag je verbeelding
Lees ook: Kindvriendelijke tuin

Ben je niet bang dat hij homo wordt?
We vragen toch ook niet aan meisjes die liever broeken dragen of ze eigenlijk lesbisch zijn?

Er gingen weken en maanden voorbij en er verschenen steeds meer rokjes in de kast, waarvan het kopen inmiddels geen bijzonderheid meer was. Meer voor de vorm vroeg ik elk seizoen welke kleren Sky wilde dat ik kocht, maar eigenlijk wist ik al wat er zou komen: “Rokjes, mam! Roze, of blauw, of paars, of glitters!” Er waren ouders die vroegen: “Ben je niet bang dat hij homo wordt?” Maar ik denk niet dat je een kind homo kunt maken. Of transgender, for that matter. We vragen toch ook niet aan meisjes die liever broeken dragen of ze eigenlijk lesbisch zijn? Ook kwam soms de vraag: “Moet je wel alles goedvinden wat je kind wil?” Natuurlijk niet, want als je dat echt doet heb je waarschijnlijk een snoepmonster dat de hele dag achter de ipad zit. Maar als het over gender gaat, dan gaat het niet over wat een kind wil, maar over uiten wie een kind is, en ik denk dat we daarin als ouders juist goed moeten luisteren naar het kind.

Ik besloot me wat te gaan inlezen, en kwam er tot mijn verbazing achter dat er helemaal geen boeken zijn over jongetjes in een jurk. Geen websites, geen blogs of facebook groepen. Nul. Ziltch. Nada. Gelukkig zijn wij tweetalig, en vond ik in het Engels wel een paar boeken die over gender creatieve kinderen gingen. Zo heette dat dus. Mijn zoon was gender creatief. Transgender, daar had ik van gehoord. Dat waren kinderen die ongelukkig waren met hun lijf en dan een meisje wilde worden. Maar dat was mijn kind niet, hij kon vaker met zijn piemel spelen dan me lief was, en leek helemaal niet zo ongelukkig. Hij wilde gewoon meisjesdingen DOEN. Ik las dat je heel veel verschillende transgenders hebt, en dat het helemaal niet altijd zo is dat transgender betekent dat je van hokje A. (man) naar hokje B. (vrouw) wilt. Misschien werd het maar eens tijd dat ik zelf ging zorgen voor meer informatie over genderkinderen. Toen ben ik een blog begonnen.

Lees ook: Share your Story 
Lees ook: Het verhaal van Ramona | Eerlijk over moederschap

Acceptatie

Inmiddels ging Sky meer en meer aangeven dat hij toch niet zo blij was met het stempeltje ‘jongen in een jurk’. “Ik wil gewoon meisje mam..” Wij twijfelden wat af. Voor je zoon een jurk kopen is één ding, maar tegen je zoon ‘zij’ gaan zeggen, dat voelde wel als een hele grote stap. Toch hebben we het gedaan. Dit is waar ons kind nú gelukkig van wordt. De enorme glimlach op haar gezicht toen we voor het eerst Skylanne zeiden in plaats van Skylar was voor ons bewijs genoeg.

Wat dat voor de toekomst brengt? Geen idee. Statistisch zijn er heel veel genderkinderen die als ze gaan puberen toch niet de weg richting het andere geslacht in willen. Maar er is nog niet heel veel statistiek, dus heel duidelijk is het niet. Of mijn kind zich later toch fijner gaat voelen in een jongenslijf en besluit dat homoseksualiteit toch beter past, of dat transgender vrouw echt is wat ze wil, we kunnen er nog geen pijl op trekken. Voor ons is het belangrijk dat we open staan voor wat Sky wil en voelt. Ik zou graag zien dat de wereld een klein beetje opener zou worden voor kinderen zoals zij. Dat we gaan zien dat gender meer kan zijn dan het hokje man of vrouw. Er is namelijk echt bijna niets zo mooi als een kind dat echt, écht zichzelf is.

Wil jij ook anoniem je verhaal delen? Stuur dan een email naar sandra@mamaplaneet.nl 

• Over
• Laatste berichten

Redactie

Deze ambitieuze duizendpoot is de oprichtster van MamaPlaneet, getrouwd en mama van 2 prinsesjes. Na jarenlang met kinderen te hebben gewerkt, heeft ze in de opvoeding haar grootste passie gevonden. Verder heeft ze de meest uiteenlopende liefdes voor onder andere lezen, spelend leren en reizen.

Laatste berichten van Redactie (alles zien)

• 30+ gezonde lunch ideeën voor school: Tips en voorbeelden voor voedzame broodtrommel - 7 september 2024
• Super Blocks van GiiKER: De perfecte mix tussen traditionele spelconcepten en moderne technologie - 5 september 2024
• Super Slide van GiiKER: De Retro Puzzel met een moderne twist - 20 augustus 2024