Eerlijk over moederschap | Zal ik hier ooit van genezen?

Naomi is geboren en getogen in Vlissingen. Haar man leerde zij 6 jaar geleden via internet kennen bij wie zij 3 maanden later introk. Het bewijs dat snel van stapel gaan niet altijd fout gaat. Inmiddels zijn zij de trotse ouders van een lieve dochter van bijna 2. Deze peuter had heel graag grote zus willen worden, maar dat ging niet helemaal zoals gepland.

Complicaties tijdens de zwangerschap

De tweede zwangerschap ging een tikkeltje anders dan de eerste. In de tweede semester bleek ik namelijk een tekort te hebben aan vitamine B12. Vanaf dat moment ging het met flinke ups en down, met name downs. Zo had ik bloedverlies waardoor ik aangepast werk kreeg. De gemaakte aanpassingen en opvolgen van adviezen hadden niet het gewenste resultaat en adviseerde de arts om te stoppen met werken met 7 maanden.

Moederinstinct

Het was de nacht van dinsdag op woensdag. Ik voelde dat de kleine minder beweeglijk was dan wat ik van haar gewend was. Na de hele nacht met twijfels te hebben gelegen, heb ik in de ochtend direct de verloskundige gebeld. Zij adviseerde bedrust. Als dat niet hielp, mocht ik nog eens bellen.

Ik bracht onze dochter naar de opvang en belde de verloskundige terug. Mijn gevoel zei dat er meer aan de hand was. Na een uitgebreide echo en CTG kreeg ik het meest verschrikkelijke nieuws. Ik voelde de bodem onder mijn voeten verdwijnen maar bleef rustig.

Zo dapper als ik mij voordeed tijdens het regelen van de crematie, rouwkaartjes die ik na de geboorte kon versturen, zo leeg voelde ik mij van binnen. De dag erna werd ons sterretje via een keizersnee gehaald. Op het moment dat ze mij vertelden dat ze geboren was, stortte mijn wereld in. De tranen bleven vloeien. Ik wist mij geen raad met mijn enorme verdriet.

Lees ook

Eerlijk over moederschap | Zwanger en diep in de schulden

Beter slapen tips voor ouders | Zo zorg je voor goede nachtrust

De ultieme anti snurken tip voor beter slapen

Hierna zijn verschillende onderzoeken gedaan om achter de oorzaak van haar overlijden te komen. Helaas bleek de reden onbekend. We zullen nooit weten waarom onze kleine in de buik overleed.

Het was zo raar. Zo onwerkelijk. Zij was af. Een kleine kopie van haar grote zus maar dan met donker haar. Het afscheid kan ik mij niet in details herinneren. Volgens mijn man was ik ontroostbaar aan het huilen en gillen en weigerde ik onze kleine meid af te geven.

Het rouwproces

De eerste maanden heb ik in een soort waas geleefd. Hoewel ik begeleiding kreeg, kon ik het verdriet geen plek geven. Afgelopen april wilde ik een eind aan mijn leven maken zodat ik bij mijn overleden dochter kan zijn. Maar snel besefte ik dat dit niet eerlijk was tegenover mijn oudste dochter. Ik zou haar immers nooit willen achterlaten. Ook omdat ik niet veel ouder was toen ik mijn moeder verloor.

8 maanden later

Het is inmiddels 8 maanden sinds mijn prinses is overleden. Ik ben helaas nog niet aan het werk. Dit op aanraden van de artsen. Wel slik ik medicijnen en ga ik tweemaal per week naar de dagbehandeling waar ik leer ontspannen en mijn gedachten verzetten. Praten over mijn sterretje mag als ik er behoefte aan heb, maar ik word niet onder druk gezet. Een zeer aangename therapiebehandeling dus.
We zien wel wat de toekomst brengt maar ik hoop ooit, als het ons gegund is, op een broertje of zusje voor onze lieve peuter.

Wat ik vooral met mijn verhaal probeer te zeggen is luister alsjeblieft altijd naar je moedergevoel. Altijd. Wanneer je het gevoel hebt dat er iets is met je kind, bel dan direct. Laat je niet wegwuiven. Je kunt beter tien keer te vaak bellen, dan één keer te weinig.

Wil je meer lezen over Naomi en haar gezin? Neem dan een kijkje op haar blog.

 Lees ook

Eerlijk over moederschap | Ons vlinderkind

Moeder laat newborn alleen thuis voor een rit naar de supermarkt

Maar 5 % van gescheiden stellen blijft vrienden | Is dit bij jullie geregeld?

Eerlijk over moederschap | Mama is ziek