Hoewel wij allemaal een bepaalde basis willen meegeven, is je kind een handje meehelpen niet hetzelfde als hem of haar het zelf te laten doen en daarbij ondersteuning bieden. Wij zijn gauw geneigd om het zelf te doen. Omdat het niet snel genoeg gaat bijvoorbeeld. Een onbewuste handeling die negatieve gevolgen kan hebben voor het zelfvertrouwen van het kind. Hij denkt immers dat hij wordt geholpen, omdat hij het niet kan. Hieronder lees je tips om het zelfvertrouwen van je kind op de juiste manier te stimuleren waardoor je kind steviger in zijn schoenen leert staan.
Lees ook
Mag jouw kind zelf bepalen wat hij/zij draagt? + Tips hoe je dit aanpakt
Buitenspelen | Handleiding voor ouders
Tips om je tiener financiële verantwoordelijkheid te leren via smartphone
Kinderen leren omgaan met stress | Mindgym voor kids
Positief benaderen
Het leven is vallen en opstaan. Dat start feitelijk bij geboorte en gaat zijn hele leven lang door. Maar hoe beter de basis is, die tijdens de opvoeding wordt meegegeven des te beter het kind ermee kan omgaan. Des te steviger het kind in zijn schoenen staat. Positief benaderen is daar een belangrijk onderdeel van. Door in oplossingen te denken en niet in problemen leert het kind weer op te staan na een val. Hetzelfde geldt voor fouten maken. Het hoort bij het leven. Fouten maken is absoluut niet erg. Iedereen maakt ze. Dagelijks. Maar probeer er wel van te leren om te voorkomen dat je (grote) fouten herhaaldelijk maakt.
Handeling van het kind complimenteren is ook zo iets. Wanneer een kleuter heel trots zijn tekening laat zien kun je beter een compliment geven voor de tijd die hij nam om de tekening te maken. De genomen moeite en concentratie positief benadrukken. Met name het feit dat het kind het heeft geprobeerd. Want daar gaat het om. Geprobeerd om binnen de lijntjes te tekenen, een huis te tekenen met ramen, deur en schoorsteen. Zijn handelingen positief benadrukken zal ten alle tijden een goed effect op zijn zelfvertrouwen hebben. Direct maar ook zeer zeker op lange termijn. Volgende keer gaat hij minstens net zo veel moeite doen.
Wederzijds respect
Ieder kind is uniek. Het ene kind vecht al voor zijn eigen ik in zijn derde levensjaar. Een ander met 6 jaar. Hoe oud het kind ook is, veiligheid voorop houdend, is het aan te raden het kind ruimte te geven zijn eigen ik te vinden. Wat het kind zelf wilt doet er wel degelijk toe. Door het kind en zijn eigen persoontje met respect te behandelen geef je het de ruimte zichzelf te zijn. Hoe doe je dat? Geef je kind de ruimte buiten te spelen. Valpartijen en pijntjes horen bij het leven. Sterker nog, ze zijn van cruciaal belang voor de ontwikkeling. Buitenspelen is onmisbaar in het leven van een kind.
En nee zeggen mag. Zolang het kind weet wanneer wel en wanneer niet, is dat juist goed 😉
Verantwoordelijkheid geven is zelfstandigheid stimuleren
Je peuter moet zijn jas en schoenen aantrekken voor je met hem de deur uitgaat. Het is beter voor iedereen als je 10 minuten extra ervoor neemt. Laat hem de jas pakken en zelf proberen aan te trekken. Al kost het iets meer tijd. Hoe moet hij ooit snel en handig worden als hij nooit de gelegenheid krijgt te oefenen? Oefening baart kunst. Laat het hem zelf proberen. Echt proberen. Ook door zijn zelfstandigheid te stimuleren draag je bij aan een positief zelfbeeld en dus een gezonde dosis zelfvertrouwen.
Door de nadruk te leggen op proberen, geef je ook aan dat het niet erg is als het de eerste keer niet lukt. Het is ook niet erg als het de tiende keer niet lukt. Om hulp vragen is ook geen vorm van zwakte. Ook dat moet een kind leren begrijpen.
Door het kind bijvoorbeeld de verantwoordelijkheid over een hond te geven, leert het kind al deze punten. Het leert fouten maken en blijven proberen. De hond met respect behandelen, niet opgeven en nog veel meer. Net als een sport is dit een fantastische manier van zelfvertrouwen stimuleren. Daarmee zet je je kind bewust en onbewust steviger in zijn schoenen. Iets waar hij of zij het hele leven profijt van zal hebben.
Het goede voorbeeld laten zien
Wij ouders willen nog wel eens vergeten dat wij een voorbeeldfunctie hebben. De kleintjes apen ons na. Maar de oudere kinderen ook. Anders en misschien niet zo opvallend. Maar ze nemen wel degelijk dingen van ons over. Dit kan erg confronterend zijn. En leerzaam voor het kind en jezelf. Logisch maar desalniettemin belangrijk om het goede voorbeeld te laten zien. Probeer zelf bewuster te zijn in je doen en laten. Je zult zien dat wat je erin stopt, op een dag er weer uit komt. En dat klinkt misschien heel dubieus maar denk er maar over na. Hoe heeft het doen en laten van je eigen ouders jou beïnvloed?
Niet vergelijken met anderen
Iets wat wij allemaal wel eens doen. En tegelijkertijd iets wat wij allemaal niet moeten doen. Het kind met anderen kinderen vergelijken. Al helemaal niet in aanwezigheid van diezelfde kinderen. Pas je verwachtingen ook aan. Ieder kind ontwikkelt in zijn of haar eigen tempo. Wij hebben allemaal een eigen persoonlijkheid en dus een eigen handleiding. Vergelijken kan alleen negatief uitpakken. Wanneer het kind niet aan deze verwachtingen kan voldoen, wordt het onzeker. Het krijgt faalangst. Zie dat maar eens later recht te zetten. Voorkomen is beter dan genezen! Verwachtingen is sowieso iets wat je beter los kunt laten.
Individuele aandacht geven
Elk voordeel heeft een nadeel. Een prachtig voorbeeld hiervan zijn de smartphones en social media kanalen als Facebook, Instagram en Snapchat. Probeer in je vrije tijd je kind echt aandacht te geven. Soms is even met zijn tweeën weg ook heerlijk. Ga dan ook offline. Echt offline. Door de individuele aandacht heeft het kind het gevoel dat hij belangrijk is. Quality time samen. Herinneringen maken. Het zijn niet zozeer de materialen zaken waar hij zich later aan zal herinneren maar dit soort momenten.
Ben jij je meestal bewust van je doen en laten in aanwezigheid van je kind?
Jazeker wel. Je hebt toch een voorbeeld functie als moeder. En hoe jij je gedraagt beïnvloedt je kind.
Ik denk dat positief benaderen een van de belangrijkste dingen is. Dan geef je een kind meteen meer zelfvertrouwen.
Wat een goed artikel! Ik heb geen kindje maar weet zeker dat ik me bewust zal zijn van hem/haar 🙂
Ik vind dat heel veel mensen zich soms niet bewust zijn van hun gedrag. Wat ik persoonlijk het vervelends vind om te zien is als mensen zich in het verkeer asociaal gedragen en door rood rijden of hun voorrang gewoon nemen, voor hetzelfde geldt gebeurd er wel wat
Heb geen kind maar vind wel goed als het wat meer zelfvertrouwen heeft en ze ook een taak geeft
Ik ben me daar zeker bewust van. Als ouder zijnde ben jij het grote voorbeeld voor je kind.
Mooie tips! Ik probeer mij hier zo veel mogelijk door te laten leiden, maar soms heb je van die dagen dat het even niet wil, haha.
Op scouting zijn we af en toe bezig om de kinderen zelf wat klusjes te laten doen. Bijvoorbeeld met opruimen. De één neemt de scharen mee en de ander de lijmpotjes. Tot nu werkt dat 🙂
Wat goed dat jullie kinderen verantwoordelijkheden geven en ze bij opruimen betrekken.
Scheelt ons weer opruimen 😛
Pingback: Genderneutraal opvoeden | Denken we niet weer in hokjes?