Arlette is in tranen door bepaalde opmerkingen van andere mama’s. Dit is ook de reden waarom zij haar verhaal wilt delen. Om jou, mij en ieder ander stof tot nadenken te geven.
Tienermama
Ja ik was er vroeg bij, zoals sommigen zouden zeggen. Op mijn achttiende was ik namelijk zwanger. De relatie liep helaas uit op niets. Mijn toenmalige vriend rende gillend weg toen hij erachter kwam dat ik zijn kind droeg. Ik woonde destijds nog thuis en hoefde in ieder geval niet te verhuizen. Mijn hele leven stond op zijn kop. Gelukkig stond ik er niet alleen voor. Mijn ouders stonden immers achter mij. Tot de dag van vandaag ben ik dankbaar voor de steun, toeverlaat en de onvoorwaardelijke liefde die zij mij altijd hebben geboden.
Op de eerste hulp
Een week na de 20 weken echo werd ik wakker met een bloedneus. Voor het eerst en uit het niets. Lichtelijk in paniek riep ik mijn moeder. Zij wist mij te kalmeren en vertelde mij dat het niets was om mij zorgen over te maken.
Tijdens de eerste pauze op school zakte ik in elkaar. Bloed kwam niet alleen uit mijn neus maar ook uit mijn oren. Ik belandde op de eerste hulp. Op dat moment kon ik amper praten of lopen. Mijn gezicht voelde vreemd. Ik had een herseninfarct.
De artsen vochten voor mijn leven maar konden de onderzoeken niet doen vanwege mijn zwangerschap. Er werd mij gevraagd een onmogelijke keus te maken. Het was mijn leven of die van mijn ongeboren baby. Aangezien het met mij snel bergafwaarts ging werd de keus voor mij gemaakt en werd mijn zwangerschap afgebroken.
Schuldgevoel
Dit was 10 jaar geleden. Ik heb mij jarenlang schuldig gevoeld. Herstel heeft heel lang geduurd. Mijn geheugen is aangetast waardoor ik erg vergeetachtig ben. De nasleep voel ik nog steeds. Mentaal meer dan lichamelijk. Ik ben blij dat mijn ouders destijds ervoor hebben gezorgd dat ik hulp kreeg bij de verwerking.
Vooroordelen doen nog steeds pijn
Ook ik zit in mamagroepen op Facebook. En zoals je wellicht weet worden er veel onderwerpen besproken, zo ook abortus. De reacties zijn vaak negatief. Er worden vergelijkingen gemaakt met moordenaars. Er worden opmerkingen geroepen als ‘zo iemand verdient het niet een moeder te zijn’. Mensen kunnen ontzettend kortzichtig zijn. Deze digitale helden hebben geen flauw benul. Ik begrijp heel goed dat wij allemaal oordelen. Doe ik ook. Maar kunnen we niet eerst nadenken voor we elkaar de grond inboren? Er zijn genoeg redenen waarom iemand een abortus pleegt. Een verkrachting bijvoorbeeld of zoals in mijn geval medische nood. Probeer alsjeblieft niet zo kortzichtig te zijn lieve mensen. Empathie! Voor je zo een uitspraak doet, probeer te beseffen dat je er iemand mee kwetst. Ik hoop dat het jou nooit overkomt, maar probeer je in een ander in te leven voor je je mening geeft zonder het verhaal van diegene te kennen.
Lees ook: Onze kinderwens werd een strijd
Lees ook: 7 tienermoeders aan het woord
Lees ook: Zwanger en diep in de schulden
Helemaal met je eens. Mensen oordelen veel te snel. Wat heftig wat je hebt meegemaakt. Dikke knuffel
Onwijs heftig verhaal en heel dapper om te delen.
Zoals je zelf al zegt zijn er meerdere redenen waarom je wel/niet zou aborteren. In medische noodgevallen maken ze al snel de keus voor de moeder ookal zou je het zelf liever anders zien. Ik kan me zo voorstellen dat je je schuldig hebt gevoeld! Het is zo dubbel!
En de reacties die je er op krijgt van moeders, die moet je vooral naast je neer (proberen) te leggen.
Alleen jij weet hoe het werkelijk zit!
Wat een ontzettend moeilijk en verdrietig verhaal. Die foto erbij raakt mij ook zo…
Wat heftig zeg! Gelukkig ben je er zelf weer boven op gekomen.
heftig verhaal zeg! Ik denk dat je niet te veel moet luisteren naar anderen en gewoon op je eigen gevoel moet afgaan. Het is makkelijk praten voor een ander zij zitten niet in jouw situatie…
Wat verdrietig! Ik ben geen voorstander van abortus, maar wel van het recht op abortus. En dat heeft echt alles te maken met dit soort schrijnende verhalen en bij verkrachting, waarin geen andere oplossing mogelijk is. Ik kan me niet indenken hoe verschrikkelijk die keus moet zijn geweest. Sterkte (want denk dat het nooit helemaal slijt).
Wat een verdrietig verhaal! Mensen moet zich vandaag ter dag iets minder op anderen letten en meer op zich zelf. Ik hoop dat het steeds een beetje beter met je mag gaan.
Als mensen dat soort dingen roepen denken ze denk ik gewoon niet goed na wat ze nou eigenlijk zeggen. Ik kan me voorstellen dat als ze het hele verhaal kenden ze wel anders zouden praten.
Fijn dat je jouw geluid laat horen en respect ervoor, want het is niet een gemakkelijk verhaal. Ik hoop dat het goed met je gaat en dat je dit een plek hebt kunnen geven.
Mensen hebben geen idee wat er allemaal meespeelt voordat een vrouw kiest voor een abortus. In jouw geval had je helemaal geen keuze. Mensen zouden eens wat langer moeten nadenken voordat ze alles op het internet zouden slingeren. Heel veel sterkte
Goed dat je dit deelt. Ikzelf ben tegen abortus maar ik zeg niet dat jij slecht bent.. Just my apinion
Je kunt niet voor of tegen abortus zijn. Dit is geen zwart/wit gegeven. Wie zijn wij om te oordelen. Iedereen moet keuzevrijheid krijgen en niet worden nagewezen. Ik vind dit een sterk verhaal en je maakte de goede keuze, al is het op dat moment geen echt keuze.
Wat ontzettend heftig is dit wat je hebt meegemaakt. Ik kan mij er soms zo boos over maken dat mensen gelijk maar oordelen en er niet veel vanaf weten
Ik heb je verhaal inderdaad al eens eerder gelezen in een van de Facebookgroepen. Heel heftig wat je op zo’n jonge leeftijd hebt mee moeten maken. Sterkte.
Je zou hier never nooit niet om veroordeeld mogen worden. Ze mogen iemand die, om wat voor reden dan ook, kiest voor abortus nooit voor moordenaar mogen uitmaken. Je hebt nooit een volledige kijk op de situatie, de emotionele, financiële of wat voor omstandigheden dan ook. Het is ieders persoonlijke keuze en voor iedereen is een ding gelijk. Al sta je er 100% achter, het is jou keuze en de mening van andere doet pijn. Ik heb bijzonder veel respect voor het feit dat je dit deelt. Je hebt alle recht moeder te mogen zijn. Het gevecht wat je hebt moeten leveren, maakt je misschien juist sterk, beter en begripsvoller als moeder. Ik kan me voorstellen dat je als geen ander weet hoe kwetsbaar het leven is en dat je nu leeft. Heel veel succes met de rest van je leven. 😘
Jeetje wat lijkt mij dit een ontzettend moeilijke keuze zeg! 🙁 En inderdaad sommige mensen kunnen helaas zo kortzichtig zijn!
Mensen oordelen inderdaad snel….
Toen ik nog tiener was, was ik ook een “abortus is moord”-meid. Ik ebn daar eerlijk ik en kan dat toegeven. Ook omdat ik waarschijnlijk al heel jong wist dat de kans zeer klein was dat ik kinderen zou kunnen krijgen. Zelfs toen mijn diagnose nog niet egvallen was, wist ikw el dat geen menstruaties hetzelfde was als geen kinderen kunnen krijgen. Ja, ik was hard….
Maar de levenservaring leert mij dat ook niemand zo maar voor abortus kiest, zelfs al is het maar omdat het nu niet past, is de reden meestal veel diepliggender dan gewoon “het past niet”, want er kan zo veel schuil gaan achter het niet passen. 5aL denk ik dan vaak: je zou mensen als mij er wel mee kunnen helpen, al besef ik dat ene kind afstaan ook niet simpel kan zijn, dat besef ik gelukkig ook)
Ik weet bovendien dat abortus ook achteraf nog vaak gepaard gaat met schuldgevoelens.
Moedig, deze getuigenis, alle respect….
<3
Ik had het zelfde gedaan, wel met veel pijn in mijn hart.
Laat mensen lekker oordelen. Probeer je er voor af te sluiten. Ignorence is bliss denk ik altijd maar. Je had niet eens echt een keuze… vreselijk. Ik hoop dat je zelf er wat vrede mee hebt kunnen krijgen. Het is nogal wat. Als wij bij de vlokkentest hadden ontdekt dat t mis was, had ik ook voor abortus gegaan. Niemand kan daarover oordelen, zolang ze de reden niet kennen. Laat ze lekker kletsen. Maar goed, het blijft heftig, hoe dan ook. Sterkte
Wat heftig maar wat goed en krachtig dat je je verhaal deelt. Leer idd eerst iemands verhaal kennen voordat je een oordeel maakt.
Wat een onwijs heftig verhaal en zo naar dat mensen zo snel oordelen. Wat zal dit een moeilijke keuze zijn geweest. Sterkte.
Jeetje wat een heftig verhaal! Ik snap heel goed dat jij je verhaal wilt delen. Mensen op internet roepen soms voordat ze hebben nagedacht over welk effect hun uitspraken kunnen hebben.
Ik vind het vreselijk dat je dit hebt moeten meemaken en ik geef je helemaal gelijk!
Pingback: Stephanie over haar leven als mama met Fibromyalgie
Pingback: Mijn prins had een gezin en ik bleek zwanger van een tweeling
Pingback: Eerlijk over moederschap | Tienermoeder Bella werd zwanger na een voedselvergiftiging