Al een tijd twijfel ik of dit uberhaupt wel wil delen. Een aantal keer schreef ik het van mij af om het vervolgens te verwijderen. Het voelt als zwakte. Het voelt als falen. En hoe ontzettend moeilijk is het om toe te geven dat je hebt gefaald. Om andere moeders die met hetzelfde gevoel rondlopen schreef ik mijn gedachten op.
Lees ook
Wat stress met je lijf kan doen
Kinderen leren omgaan met stress | Mindgym voor kids
Wat te vieren? Zo geef je feestje of etentje zonder stress
7x Me-time voor moeders | Ontspannen mama is een blije mama
Eerlijk over moederschap| Mama is ziek
5 Huis-, tuin- en keukentips tegen haaruitval bij vrouwen
Onrealistisch kritisch
Het huis elke dag spik en span. Kleding, maar ook linnengoed gestreken en netjes opgeruimd. Gelukkige kinderen die elke dag spelend educatief vermaakt worden. Homemade gerechten. Bad-ass business runnen. Fantastisch uitzien. Onrealistisch? Zonder twijfel. Toch wilde ik perfectie. Elke dag weer. Tot mijn lijf begon met tegenwerken.
Dat ik perfectionistisch ben wist ik van jongs af aan. Veeleisend en kritisch vooral tegenover mijzelf. Als er op school een werkstuk gemaakt moest worden en iedereen een pagina of 10 inleverde, kwam ik met een zelfgemaakt boek van 90 pagina’s aan. No joke! Alles wat ik deed moest tot in de puntjes perfect zijn of ik begon overnieuw. Dat was niet alleen met schoolzaken zo, maar ook in het huishouden en mijn verschijning. En hoewel bepaalde dingen in der loop der jaren wat vervaagd zijn, bleef ik in veel opzichte nog steeds ongezond perfectionistisch.
Dat ik een poetsmiep ben mag inmiddels ook wel bekend zijn. Maar wanneer je redelijk overwerkt bent, extreem gevoelig voor stress en toch alles volmaakt wilt is het een kwestie van tijd voor het mis gaat. Daar heeft mijn koppige karakter wel voor gezorgd.
Moeder zijn is de belangen van je gezin voorop stellen
Het eerste wat ik losliet toen ik moeder werd, was mijzelf aandacht geven. Waarschijnlijk herkenbaar voor menig ouders. Gladde benen en verzorgd haar waren inmiddels een luxe en absoluut geen gewoonte meer. Twee maal per dag douchen werd 1 keer in 2 dagen als ik mazzel had. Hoewel dit mij wel redelijk ongelukkig maakte, maakten mijn 2 prachtige dochters het meer dan goed. Ik moest door de moeilijke start heen om later extra te kunnen genieten van het gezinsleven. Dat ik mijzelf zwaar verwaarloosde had ik lange tijd niet door.
Ambitieuze wrak
Ruim een jaar nadat ik met redelijk weinig moeite mijn zwangerschapskilo’s kwijtraakte, begon ik zonder een voor mij duidelijke reden weer aan te komen. Op dat moment werkte ik 4 tot 5 dagen lang 12 uur per dag. Daarnaast besteedde ik tijd aan de administratie, voorbereiding en alles wat erbij komt als je een eigen bedrijf hebt. Veel slapeloze nachten. Sommige dagen werkte ik op maar één uur slaap. Fatsoenlijke maaltijden had ik amper. Ik kwam er niet aan toe. Al het andere was immers belangrijker 😕
Een rommelig huis bezorgt mij ontzettend veel onrust. Toch heb ik dit een beetje los proberen te laten. Niet dat het altijd goed gaat, maar ik doe mijn best. Niet omdat ik dat wil, maar omdat ik het niet meer trek. Zo strijk ik niet meer de was, maar pas als een kledingstuk nodig is. Ik zuig en dweil niet eens meer elke dag, laat staan 4 keer per dag zoals ik dat deed. Call me crazy maar sommige karaktereigenschappen zijn heel lastig te negeren. Give me a break 😳
Ik ben nogal een zoetekauw dus dacht dat het in combinatie met mijn leeftijd (*kuch* bijna 34 *kuch*) ermee te maken had. De drukte van toen is er niet meer. De meisjes slapen over het algemeen prima door. Stress is vele malen minder. Wat is er aan de hand?
De klachten die ik niet langer mag ‘negeren’
In ander half jaar tijd ben 14 kilogram aangekomen. Dat hoeft niet perse erg te zijn als je verder gezond bent en je goed voelt. Wat ik niet doe. Ik ben extreem moe. Soms zo moe dat ik amper mijn ogen open kan houden of een woord kan uitbrengen. Niet heel normaal maar ook niet handig wanneer je voornamelijk alleen bent met 2 jonge kinderen. Depressieve klachten heb ik ook. Onverklaarbare pijntjes. Haaruitval waar je van zou schrikken. Na een paar uur druk te zijn geweest, kun je mij oprapen. Mijn productiviteit daalt. Mega frustrerend is dat. Ondanks de verhuizing en mij meer richten op het gezin, is mijn gezondheid niet sterk verbeterd. Al ben ik heel blij om van de paniekaanvallen af te zijn.
Beter laat dan nooit
Na lang aandringen van mijn bezorgde man ben ik een paar weken geleden maar naar de huisarts gegaan. Met mijn hart onder mijn arm, besprak ik een aantal klachten. Gelukkig heb ik een fijne huisarts die meer opmerkte dan ik aangaf. Direct werd mijn ijzergehalte getest. Ondanks dat ik al maandenlang naast mijn voeding zowel ijzerpillen als ijzerdrankje als extra supplementen neem, was mijn ijzergehalte extreem laag. Uit het uitgebreide bloedonderzoek dat volgde bleek dat ik naast ijzertekort, ook vitamine D tekort had. De reden dat ik niet kan afvallen, ondanks dat ik brood, pasta en snacks mijd, blijkt mijn vertraagd werkende schildklier te zijn. De waarschijnlijke boosdoener: stress.
Stresskip
De een heeft nooit stress, een ander is er extra gevoelig voor. Ik val spijtig genoeg in de laatste categorie. Om eerlijk te zijn heb ik geen idee hoe ik stress kan mijden. Ik ben van nature een type dat zichzelf nooit als prioriteit zal zien. Mijn eigen behoeftes voor die van mijn kinderen zetten kan ik niet. Het is geen kwestie van willen. Natuurlijk weet ik dat ik goed voor mijzelf moet zorgen, in het belang van mijn kinderen. Ik benijd moeders die kunnen wat ik niet kan. Moeders die een gezonde balans hebben gevonden en hun zaken op orde hebben. Moeders die in mijn ogen een betere rolmodel zijn voor hun kroost. Ik bak er voor mijn gevoel niet veel van. Daarnaast run ik mijn bedrijf niet zoals ik dat wil. De ambitie is er, de wil ook, maar mijn geheugen en energie werken niet mee. Mega frustrerend is dat.
Mijn doel
Mijn belangrijkste opdracht blijft dan ook: Wat vaker mijzelf als prioriteit zien en dus wat beter voor mijzelf zorgen. Mijn zowel persoonlijke als zakelijke doelen realistisch bijstellen. Het was al een uitdaging waar ik mij zeer slecht aan kon houden. Nu is het alleen wat belangrijker geworden. Hopelijk heb ik hierdoor over een tijd minder stress, kan ik meer genieten van de kleine dingen, zit ik straks beter in mijn vel en hoef ik niet aan de medicijnen voor mijn schildklier. Ik kijk ernaar uit dat ik meer energie heb om te doen wat ik graag doe en met een meer tevreden blik in de spiegel kijk.
Hoe zorg jij voor ontspanning? Inspireer mij door je aanpak te delen. Waarom ben jij trots op jezelf en waar moet je nog aan werken?
Wow! Vanuit mijn bed heb ik een inkijkje gekregen in je hart en je hoofd.. Wat superkwetsbaar en persoonlijk, wat eerlijk opgeschreven en wat bijzonder dat je dit deelt! Heel knap dat je jezelf al zo goed kent, je sterke kant en je minder sterke kant…
Zelf heb ik iedere dag verplicht 20 min me-time. In ons drukke gezin moet ik dat hebben anders verdwijn ik langzaam… Iedere dag vul ik het anders in…
Wat ik echt nog minder goed onder de knie heb is temidden van de chaos en drukte, toch dingen als de was en grote schoonmaakdingen op peil te houden, bij blijven dus..
Wees lief voor jezelf!!
Wat een ontzettend lieve reactie. Dank je wel lieve Adriana! Wat goed van je dat je verplicht me-time hebt. Zou eigenlijk iedereen moeten doen. Voor de geestelijke en lichamelijke gezondheid. Huishouden is serieus een van de meest ondankbare taken dus ik snap je helemaal. Dikke knuffel!
Knap dat je dit deelt! Ik denk dat je zeker al een stuk op de goede weg bent. Je ziet de problemen en erkent het ook. Wat bij mij in een stressvolle periode heeft geholpen is door er over te praten en zeker de momenten voor jezelf te pakken waar nodig. Wat natuurlijk ook best lastig zijn kan als moeder! Ik hoop dat je snel op de beterende weg bent!
Ik loop mijn stress er uit door ’s ochtends te gaan hardlopen. Al het overschot aan adrenaline en stress wordt zo mooi geloosd.
Heftig artikel maar wel een beetje herkenbaar!!!! Goed dat je dit deelt joh!
Ik ben zelf mama van 3(!) jongens waarvan 1 met heftige adhd… chronisch moe ben ik dan dus ook. Dat stukje dat je het gevoel hebt te falen herken ik ook zo!
Ik ontspan zelf nu sinds een half jaartje onwijs van handletteren en bullet journaling, maar ook echt van tijd voor mezelf… alleen of met vriendinnen.
Even de drukte ontvluchten en aan mezelf denken!
Misschien heb je er wat aan 🙂
Sterkte!
Sandra, alles wat jij schrijft is zo ontzettend herkenbaar!
Ik was exact zoals jij, moest het huishouden leren loslaten, want het werd een obsessie. Ik moest , ik moest , ik moest. Ik deed heel veel, maar niets waar ik gelukkig van werd.
Denk aan jezelf vrouw! Echt doen! Jij kunt alleen maar voor je gezin klaar staan als jij happy bent met jezelf en je happy voelt. Dat heb ik nu wel ervaren.
Nogmaals : dikke knuffel en als je een keer wil spuien…. je weet me te vinden!
Je hebt helemaal gelijk. Ik kan het niet anders zeggen. Wat vaker aan jezelf denken is belangrijk. De verplichte 20 minuten me-time vond ik wel een goeie. Dikke knuffel en dank je wel lieve Christa!
Wat herkenbaar! Afgezien van het schoonmaken, dat is nooit mijn prioriteit geweest. Eeuwig moest ik teveel van mezelf, dacht ik dat anderen ook van alles van me vonden en ging ik maar op mijn eigen manier door. Dat werkte niet. Ik ging hard onderuit en een aantal jaar later weer bijna. Sindsdien doe ik alleen nog wat goed voelt en volg ik mijn hart. Lastig soms wat dan moet natuurlijk ook de rest wel meewerken. Stapsgewijs komen we er wel, goed dat jij je verhaal deelt. Wat in ieder geval heel belangrijk is om ook je momenten in te plannen voor jezelf. Ben je moe? Geef er maar eens goed aan toe, morgen kunnen de dingen wel weer. Loslaten is the key. In ieder geval in mijn situatie.
Loslaten is zeker the key. Ook in mijn geval hoor maar het is een leerproces.
Oh jee… ik herken het perfectionisme volledig en ook het wegcijferen van jezelf. Ook ik ben bezig met dit keerpunt om juist meer voor mezelf te zorgen. Mijn tip: vind een coach die je hiermee kan helpen om te leren voor jezelf te zorgen. Ik geloof oprecht dat mama’s beter voor zichzelf moeten leren zorgen (en dat zónder schuldgevoel).
Goed dat je dit deelt. Meer voor jezelf kiezen wordt mogelijk op het moment dat je het ‘probleem’ bij de kern aanpakt. Er is een reden waardoor jouw perfectionisme is ontstaan. Heb je al een idee hoe je dit zou kunnen doen?