In deze editie van Eerlijk over moederschap vertelt tienermoeder Lily (38) hoe zij zwanger werd door een opdringerige jongen die geen genoegen nam met zoenen en haar inmiddels 19 jarige zoon. Wil je ook (anoniem) je verhaal delen, lees dan hier hoe het werkt.
Lees ook
Eerlijk over moederschap | Amber vertelt over haar regenboogbaby
Eerlijk over moederschap | Ons vlinderkind
Eerlijk over moederschap | Tienermoeder Christina vertelt
Rond mijn 15e zat ik in een soort isolement. Ik was extreem verlegen en durfde niet veel. Er hoefde maar weinig te gebeuren of ik kreeg een rood hoofd. En omdat ik bang was dat ik een rood hoofd zou krijgen, kreeg ik een rood hoofd. Ik vond het vreselijk. Zo had ik een vriendin en twee mannelijke vrienden en zelfs die ontweek ik om deze reden.
Twee jaar later was mijn verlegenheid niet weg, maar ik ging er wel iets makkelijker mee om. Op een dag ging ik samen met mijn nicht en een vriend van haar een keer zwemmen. Door de warmte was ik niet zo bang dat ik weer een rood hoofd zou krijgen, althans die door de verlegenheid. Het klikte met die vriend van mijn nicht die overigens even oud was als ik. We hadden het zo gezellig dat we twee dagen later besloten met zijn tweeën af te spreken.
Wandelend door een natuurgebied leerden we elkaar wat beter kennen. Hoog in een houten toren hebben we voor het eerst gezoend. Hij wilde alleen meer en ik niet. Maar omdat ik niet direct stom gevonden wilde worden, liet ik wel wat gefriemel toe. Daar nam hij alleen geen genoegen mee en werd opdringerig.
Ik duwde hem direct van mij af. Ik was ontzettend kwaad. En dat heeft hij geweten ook. Het eerste waar ik aan dacht was ‘als ik maar niet zwanger ben’.
De volgende dag hebben we samen een zwangerschapstest gehaald. Het was natuurlijk erg naïef om te denken dat dit na een dag getest kon worden, maar dat wisten wij toen niet.
Tijdens mijn werk, bij een drogist, besefte ik dat ik al een poos niet ongesteld was geweest. Min of meer onder ‘dwang’ van een collega deed ik de test. Wat ik zag, nam mijn adem weg. Ik kreeg het Spaans benauwd. Twee dikke strepen. Ik was zwanger.
Hoewel ik dol was op kinderen, dit was niet hoe ik mij mijn leven voorstelde. Ik schaamde mij dood!
De jongen en ik zagen elkaar nog maar heel af en toe. We waren niet verliefd. Hij weigerde dan ook te geloven dat het van hem was. Volgens hem was dit onmogelijk aangezien wij nooit daadwerkelijk seks hadden. Maar er was al heel lang niemand anders in mijn leven. Niet voor hem, niet tijdens hem en ook niet na hem. Aangezien er geen sprake kon zijn van onbevlekt ontvangst, was er geen andere optie dan dat het kind van hem was.
Mijn ouders en grootouders, heb ik het met knikkende knieën verteld. En hoewel ze geschokt waren, reageerden ze begripvol.
Vanaf dat moment probeerden wij de relatie, die tot op dat moment geen relatie was, een kans te geven. Wij gingen samenwonen. Wat hadden wij het getroffen met de woning en alle hulp rondom samenwonen. Helaas hield het geluk daarbij op. Meneer was mega egoïstisch en deed helemaal niets. Ik was het huishouden aan het doen, sjouwen, babykamer aan het verven en inrichten, inkopen aan het doen. Hij wilde nergens mee helpen. Ik was doodongelukkig, eenzaam en wilde daar weg. Na een knallende ruzie, ben ik weer ingetrokken bij mijn ouders. Op dat moment was ik zeven maanden zwanger.
De zwangerschap zelf vond ik geweldig. Ik kan me de eerste schopjes nog precies herinneren. Zo bijzonder en dierbaar. Aan het eind van de zwangerschap kreeg ik het wel zwaar. Door de harde schoppen van de kleine had ik gekneusde ribben. Daarnaast kreeg ik ook bekkeninstabiliteit.
Met 42 weken en 3 dagen werd ik ingeleid. Ik was doodsbang voor de bevalling. Tegelijk met 5 anderen werd ik die dag ingeleid. In de avond werd mijn zoon van ruim 4 kg geboren, als laatste van de 5 baby’s. Op dat moment was ik inmiddels 18 jaar.
De vader kreeg het via mijn ouders te horen over, maar hij hield nog steeds vol dat het kind niet van hem was.
Het was goed pittig als alleenstaande moeder op die leeftijd. Mijn ouders hielpen bewust niet veel mee. Ze wilden dat ik het leer. ‘s Nachts opstaan, overdag werken. En hoewel ik ze niets kwalijk neem, had ik in hun plaats wel mijn kind geholpen.
De eerste 9 maanden woonden mijn zoon en ik bij mijn ouders. Daarna kregen we een eigen woning. Gelukkig vonden mijn ouders het meer dan prima om regelmatig op te passen en kwam ik weer in contact met oude schoolvrienden. Op mijn werk ging het goed en waren er zelfs doorgroeimogelijkheden. Ik werd zelfs verliefd.
Omdat ik geen fulltime baan kon vinden, kreeg ik aanvullende bijstand van de gemeente. Zo kocht ik vloerbedekking en behang nieuw, de rest kocht ik tweedehands of kreeg het van familie. Met wat passen en meten lukte het allemaal wel.
Mijn zoon heeft zijn vader overigens nooit ontmoet.
- Super Puzzle Pack 2 +1: Review Mindscape videogame voor Nintendo Switch - 7 december 2023
- Fashion Dreamer: Nintendo Switch videogame review - 5 december 2023
- Life in Willowdale: Farm adventures review - 2 december 2023
Vreselijk om dit mee te maken.
Heftig verhaal en respect voor deze vrouw!
Wat vind ik je ongelooflijk dapper en sterk. Waarschijnlijk hadden genoeg meisjes in jouw positie voor de makkelijke uitweg gekozen.
Ik begrijp je ouders wel, maar snap jou ook. Denk dat het lastig inschatten is wat nu het best is om te doen. Op je achttiende ben je eigenlijk nog zo jong en dan heb je je ouders ook nog gewoon nodig.
Heel veel geluk samen en naar de toekomst toe. Liefs
Goh wat een verhaal! Zo jong al moeder. Fijn dat je veel hulp van je ouders heb gekregen
Vreselijk, dat dit op zo’n jonge leeftijd heeft moeten gebeuren. Gelukkig reageerde je ouders begripvol en heb je nu een prachtige zoon van 19 jaar! Je bent een POWERWOMAN!
Respect, heeft ze toch maar knap gedaan!
Lijkt me vreselijk! Gelukkig is het allemaal goed gekomen.
Jeetje wat een verhaal..Enorm sterk!
Wat een heftig verhaal, sterkte met alles en succes!
Dear god! Wat een heftig verhaal en wat verschrikkelijk om dit mee te maken. Wat een mooie gebeurtenis zou moeten zijn wordt een drama. Heel dapper om dit te delen!
Wow, wat een heftig verhaal. Heeft de vader ook nooit contact gezocht? Heel knap dat ze het helemaal zelf gered heeft met haar zoon!
Wow wat een heftig verhaal, gelukkig is het allemaal toch wel goedgekomen.
Wat heftig om dit allemaal alleen te moeten doen. En ik snap niet dat die jonge niets van zijn kind wilde weten. Hoe reageerden zijn ouders eigenlijk?
Jeetje, wat een pittige situatie was dat! Maar wat heb je het goed gedaan, je zoon zal ongetwijfeld enorm trots zijn op zijn moeder, en terecht!
jeetje wat een verhaal zeg. Maar ook een verhaal waar anderen vrouwen kracht uit kunnen halen. Veel respect.
Jeetje, wat een verhaal zeg.. Dat heeft ze toch maar mooi gedaan!
Wauw, wat een heftig verhaal. Op die leeftijd al zo’n grote verantwoordelijkheid.
Superknap hoe ze het allemaal alleen heeft gerooid.
Ik neem me petje voor je af..