In deze editie van Eerlijk over moederschap vertelt Monique (25) hoe ze de eerste van haar 3 kinderen kreeg toen ze 17 jaar oud was en over de geromantiseerd beeld van moederschap. Wil je ook (anoniem) je verhaal delen, lees dan hier hoe het werkt.
In het weekend ging ik altijd op stap met vrienden. Door de weeks ging ik naar school. Na ja, ik spijbelde nogal veel. Totdat de leerplicht om de hoek kwam kijken. Oeps! Vanaf dat moment bracht mijn moeder mij hoogstpersoonlijk elke dag naar school en haalde mij ook weer op. Anders ging ik namelijk niet. Ja, zo een was ik.
De relatie met mijn vriend was in het begin heel fijn. We hadden het goed samen. Zelf was ik 17 jaar en hij net 18. De pil vergat ik alleen veel te vaak en een condoom gebruikten we nauwelijks.
Geromantiseerd moederschap
Toen mijn menstruaties uitbleven, hebben mijn vriend en ik samen de test gedaan. En ja hoor, het was raak. Ik was onwijs blij. Mijn vriend daarentegen wilde het niet geloven. En daarmee begon alle ellende.
Tijdens de zwangerschap kregen we regelmatig ruzie. En dan bedoel ik niet zomaar ruzie, maar ruzie waardoor we een einde maakten aan onze relatie. Om later weer bij elkaar te komen. Ja, ineens hadden we een knipperlicht relatie.
Men lachte mij uit!
Mijn ouders waren kwaad en eisten dat ik abortus pleeg. Vooral mijn vader had moeite met mijn zwangerschap. Mijn vrienden waren geschokt. Men lachte mij uit. En hoewel dit allemaal erg veel pijn deed, besloot ik te luisteren naar mijn hart. Samen met mijn vriend, besloot het kindje gewoon te houden. Maar om heel eerlijk te zijn, had ik het kindje gehouden ook zonder zijn toestemming.
Zwanger zijn was zo erg nog niet. Ik had praktisch nergens last van en kon tot en met de 36e week mijn eigen kleding aan. De bevalling daarintegen vond ik een nachtmerrie. Dat had ik vantevoren niet zo verwacht. Het viel mij allemaal erg zwaar.
Het leven ziet er niet zo rooskleurig uit als ik hoopte. Veel tegenslagen en schulden zijn hier niet vreemd.
Jong moeder worden heeft mij gevormd tot wie ik nu ben. Een depressieve moeder van drie kinderen met enorm veel spijt dat ik mijn school niet heb afgemaakt. De relatie is niet wat het zijn moet. En ook al willen we allebei het beste voor de kinderen, twijfel ik steeds meer of dit de oplossing is. Vrienden van toen heb ik in de loop der tijd verloren maar ik ben erg blij met de vrienden die ik nu heb in mijn leven. De relatie met mijn ouders is er niet beter op geworden. En toch heb ik geen spijt van de beslissing die ik toen nam.
Als ik jonge meiden en jonge moeders een tip mag geven, dan is het wel ‘Maak je school af! Zorg ervoor dat je een inkomen hebt en mocht het nodig zijn, ook alleen de kar kan trekken. En ja dat is lastig tegenwoordig, maar niet onmogelijk. ‘
- 30+ gezonde lunch ideeën voor school: Tips en voorbeelden voor voedzame broodtrommel - 7 september 2024
- Super Blocks van GiiKER: De perfecte mix tussen traditionele spelconcepten en moderne technologie - 5 september 2024
- Super Slide van GiiKER: De Retro Puzzel met een moderne twist - 20 augustus 2024
Ik vind het altijd zo erg als ouders er niet zijn voor hun kind. Zeker in een moeilijke situatie. Ik zou dat nooit doen. Natuurlijk zou ik ook boos en teleurgesteld zijn. Maar je kind blijft toch je kind. Knap dat ze zich staande heeft gehouden ondanks de druk van haar ouders.
Ze heeft zich staande gehouden, helaas met als gevolg dat ze nu depressief is en relatieproblemen heeft.
Depressie snap ik wel. Je levert echt een stuk jeugd in en hebt geen school afgemaakt. Ik was ook moeder zonder ook maar iets te hebben afgemaakt. Gelukkig heb ik alles later ingehaald en had ik een man met inkomen en onvoorwaardelijke steun. Die ik gelukkig nog steeds heb. Probeer onderaan te beginnen met studies afmaken en volg waar mogelijk een thuis studie! En geloof in jezelf!
Heftig & moeilijk verhaal. Sneu dat het zo is gegaan.
Hier een mama van 23, zwanger van de tweede. Ik beviel op 15 jarige leeftijd en heb het altijd alleen gedaan. School afgemaakt, ondanks werk wel gewoon voor mijn dochter kunnen zorgen onder mijn eigen dak. 🙂 alles is mogelijk en alles kan weer goed komen.
Leeftijd zegt niets over je kwaliteiten als moeder. En dat mag ook eens gezegd worden. Diepe buiging voor jou!
Hoi hoi,
Ik zou je school alsnog gaan afmaken. Ik was 15 toen ik mijn dochter kreeg. Dit jaar wordt ze 28. Ze heeft een broerthe die dit jaar 20 wordt en een broertje van bijna 15. Het is niet makkelijk je school af te maken. Maar ik ben wel alsnog verpleegkundige geworden. Ik was toen alleenstaande moeder van 2 kinderen. De jongste was 1.5 toen ik aan de opleiding begon. Als het alsnog niet lukt, ok dan is dat zo, maar zo. Maar dan heb je het wel geprobeerd. Ik wens je heel erg veel kracht en moed. Ook mijn leven ging niet altijd over rozen. Xxx.