Mikayla (alias) werd alleenstaande moeder na een turbulente relatie van vijf maanden.
Op mijn 18e ontmoette ik mijn toenmalige vriend tijdens uitgaan. We waren vrij snel gek op elkaar. Aangezien ik op mijzelf woonde, was hij praktisch elke dag bij mij. Tot hij op een gegeven moment van het rechte pad afdwaalde.
Aan een relatie van 5 maanden kwam een abrubt einde doordat hij werd gearresteerd en in de gevangenis terechtkwam. Ik ben terug verhuisd naar mijn moeder waar ik tot mijn schrik er achter kwam dat ik zwanger was.
Tijdens de zwangerschap schreven we elkaar brieven, maar dat was het ook wel. Bezoeken naar de verloskundige, echo’s en alles wat erbij hoorde heeft hij gemist. Eigenlijk zou hij ook de bevalling missen, als onze dochter niet later dan gepland ter wereld kwam.
Dat was niet de basis die ik wilde voor mijn kleine meid
Zijn slechte gewoontes had hij helaas niet verleerd. Inmiddels was hij toch echt wel een bajesklant. Hij bleef de fout ingaan. Hij kwam dan ook regelmatig vast te zitten.
Het voelde niet goed. Dat was niet de basis die ik voor mijn kleine meid wilde. Een kans op verzoening was er dan ook niet meer. Ik zette er definitief een punt achter.
Toen mijn dochter één was verhuisden we vanuit een moeder kind huis naar een huis bij mijn ex om de hoek. Zelfs toen deed hij bijna geen moeite om contact te zoeken. Om eerlijk te zijn vond ik het fijn om alleen voor haar te zorgen.
De eerste vijf jaar was ik dan ook een alleenstaande mama. Ik werkte in het weekend en mijn dochter bleef dan bij haar grootouders. Contact met de ouders van mijn ex was gelukkig goed. De kleine was dan ook hun enige kleinkind.
Het was liefde op het eerste gezicht
Mijn huidige vriend kwam ik in een supermarkt tegen. Wij kenden elkaar van vroeger. Het was na de zoveelste ‘scharrel’. Ik was ook even helemaal klaar met mannen. Tot ik hem tegenkwam.
Vanaf dat moment ging het razendsnel. Na drie maanden woonden we al samen. En nu zes jaar later, hebben we er twee prachtige kinderen bij.
Mijn vriend is niet wat ik zocht,
maar wel wat ik nodig heb
Dat ik op de verkeerde mannen viel, was al duidelijk. Maar mijn vriend is tegenovergestelde ervan. Hij is lief en behandelt mij met respect.
Achteraf besef ik mij wel dat ik de liefde van mij kind iets te vaak probeerde te kopen. Ik voelde mij zo schuldig dat zij door mij geen vader had. En hoewel ze mijn huidige vriend als papa ziet, merk ik wel dat ze haar eigen papa regelmatig mist. Dat doet pijn.
Andere alleenstaande moeders wil ik graag een hart onder de riem steken. Het ligt niet geheel aan jou. It takes two to tango. Als mama kun je ook ‘genoeg’ liefde geven. Als het gaat om de liefde, blijf erin geloven. Blijf ervoor open staan. Leer van je fouten en kijk vooruit.
Wil jij ook anoniem je verhaal kwijt? Neem gerust contact met mij op.
Lees ook: Je kind heeft bijles of meer uitdaging nodig? Wat nu?
Lees ook: Het verhaal van Sara | Niet alles wat glimt is goud
Lees ook: Boekenpret | De mooiste kinderboeken van april
Lees ook: Gezond, duurzaam & geldbesparend huishouden | Schoonmaken met de stoomreiniger
Wow weer zo’n heftig verhaal…. respect voor die mama’s die het zo delen met de wereld…
Soms kan je als ouder het beter alleen doen. Als de andere helft niet mee werkt of een slechte invloed heeft. Je kind heeft daar ook niks aan. Weggaan bij mijn ex was de beste keuze die ik kon maken. De kinderen hebben meer rust. En nu komen ze op een leeftijd dat ze het ook in gaan zien.
Het is goed om het beste te kiezen voor je kind
Super fijn dat het nu wel goed gaat 🙂
Een hele sterke mama!!