Het verhaal van Daisy | De grote boze wereld & de ziekte van Crohn

door
Inhoudsopgave Verbergen
1 Onopvallend is goed
2 Allergische reactie op de medicatie
3 Een labeltje plakken
3.1 Wil je ook je verhaal (anoniem) delen? Neem dan contact met mij op.
Daisy haar onzichtbare ziekte heeft ervoor gezorgd dat ze onder andere pleinvrees ontwikkelde. Open en eerlijk vertelt ze over haar ziekte. 


Onopvallend is goed

 

Met de ziekte van Crohn val je over het algemeen niet op. Er is niemand die naar mij staart omdat ik er zo ‘vreemd’ uitzie. Dat is ook meteen een grote nadeel van een onzichtbare ziekte als de mijne. Ik ben wel eens wat bleekjes maar daar heb ik make-up voor. Val ik een paar kilo af dan is dat meestal juist een compliment waard… “Dees, wat zie je er goed uit! Ik wou dat er bij mij eens wat afging!”.
En eerlijk gezegd, zou ik het niet anders willen. Ik vind het fijn dat ik er ‘gewoon’ tussen pas.
De ziekte van Crohn is een chronische ontstekingsziekte in de darmen. De symptomen die daarbij komen kijken zijn niet moeilijk te verzinnen: buikpijn, misselijk, verminderde eetlust, diarree en ik ben vaak erg moe. Maar dit zijn alleen de lichamelijke klachten die horen bij de ziekte van Crohn.

Allergische reactie op de medicatie

Het duurde vrij lang voor er medicatie werd gevonden die ik kon verdragen. Ik bleek namelijk allergisch voor de meeste medicijnen. Thuis werd mijn veilige haven. Hier had ik mijn eigen wc en mijn emmertje die standaard naast mijn bed stond voor het geval ik moest spugen. Ik voelde me zo vaak ziek dat ik bang begon te worden om weg te gaan. Wat als ik onderweg ineens ziek word?? Stel dat er geen wc is of dat ik ergens in een drukke straat ineens moet overgeven? Toen er uiteindelijk wel medicijnen werden gevonden die bij me pasten, begon ik mij lichamelijk steeds beter te voelen. Toch kreeg ik het gevoel van angst om de deur uit te gaan niet meer uit mijn hoofd. Ik was bang dat ik weer ziek zou worden. Bang dat mensen me op mijn zwakst zien.

Een labeltje plakken

Natuurlijk kreeg ik vaak te horen… “Meid, daar moet je je toch helemaal niets van aantrekken.” Maar dat kon ik niet, ik wilde niet anders zijn. De angst voor de buitenwereld en andere mensen werd zo groot dat ik, naast de ziekte van Crohn, nog eens twee ander labeltjes kreeg… Pleinvrees in combinatie met een sociale fobie. Dat ik dit nu zo vertel is niet zomaar iets voor mij. Het is iets wat nog niet veel mensen van mij weten. Een labeltje maakt je namelijk anders en als er iets is dat ik niet wil…

Gelukkig heb ik hier ondertussen hulp voor gehad en gaat het nu over het algemeen prima. Toch zijn er af en toe nog best momenten dat ik het liefst de hele dag onder de dekens zou willen kruipen om me te verstoppen voor de grote boze wereld.

Wil je meer lezen over Daisy haar leven als moeder, partner en wereldburger? Ga dan naar Daisy Dingen.

Wil je ook je verhaal (anoniem) delen? Neem dan contact met mij op.

IMG 20170922 182153

Sandra
Laatste berichten van Sandra (alles zien)

2 gedachten over “Het verhaal van Daisy | De grote boze wereld & de ziekte van Crohn”

  1. Pingback: Het verhaal van Annelies | Fibromyalgie zit NIET tussen je oren
  2. Pingback: Het verhaal van Nienke | Veelvoudige couveuseouders

Plaats een reactie